Η ψυχανάλυση δεν είναι εργασία με την έννοια της κοινής εργασίας. Η ψυχανάλυση είναι διαδικασία συνάντησης του ψυχαναλυτή με τον αναλυόμενο για ένα μεγάλο ταξίδι: το ταξίδι για την ανακάλυψη της ασυνείδητης επιθυμίας.

Ο αναλυόμενος έρχεται στον αναλυτή γιατί υποφέρει από κάτι, ένα σύμπτωμα, ένα πένθος, μία έγνοια, ένα πρόβλημα. Ο ψυχαναλυτής γνωρίζει ότι το σύμπτωμα είναι ένα αίνιγμα που κρύβει ένα κομμάτι αλήθειας, που δεν μπορεί να ειπωθεί. Η οδύνη στο βάθος είναι οδύνη μίας παραγνωρισμένης επιθυμίας, μίας επιθυμίας που ο ίδιος ο αναλυόμενος αγνοεί. Ο ψυχαναλυτής είναι μάρτυρας της οδύνης του άλλου. Δεν συμβουλεύει, δεν κατευθύνει. Αφήνεται στο λόγο του άλλου και προσπαθεί να διεισδύσει, να συλλάβει, να ανατρέψει αυτό το λόγο.

Στην ψυχαναλυτική διεργασία μεταξύ του αναλυόμενου και του αναλυτή εγκαθίσταται ένας δεσμός, μία «αγάπη μεταβίβασης». Μία αγάπη χωρίς πραγματικό συμπλήρωμα. Μία αγάπη όπου το υποκείμενο, ζητώντας πληρότητα, θα βρεθεί αντιμέτωπο με τις ελλείψεις του και τα πένθη του.

Η ψυχανάλυση λοιπόν, είναι μία διεργασία πένθους και αποχωρισμού. Μία διεργασία που επιτρέπει να αναδυθούν και να ξεπεραστούν τα πένθη που κατοικούν την ανθρώπινη ψυχή, την ανθρώπινη καρδιά.

Είναι μύθος πως τα παιδιά που δεν καταφέρνουν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις μιας καθημερινής σχολικής δραστηριότητας είναι παιδιά κουτά, αδιάφορα ή τεμπέλικα.
Είναι αλήθεια πως το εκπαιδευτικό σύστημα είναι οργανωμένο με τέτοιο τρόπο ώστε κάθε παιδί μιας μέσης φυσιολογικής νοημοσύνης να μπορεί να ανταποκριθεί σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό.
Υποψιαζόμαστε μαθησιακές δυσκολίες όταν η επίδοση ενός παιδιού στην ανάγνωση στα μαθηματικά στη γραπτή έκφραση είναι σημαντικά κάτω του αναμενόμενου για την ηλικία και την εκπαίδευσή του.
Είναι σημαντικό επίσης να γνωρίζουμε πως μια μαθησιακή δυσκολία είναι πολύ πιθανό να ενοχοποιείται για δευτερογενή προβλήματα συμπεριφοράς, συχνά αντιληπτά ως απογοήτευση ματαίωση χαμηλή εικόνα εαυτού, περιθωριοποίηση ή επιθετικότητα.
Η έγκαιρη διάγνωση είναι αυτή που οδηγεί στην αναγνώριση του προβλήματος και απενοχοποιεί παιδιά και γονείς. Ενώ η κατάλληλη αντιμετώπιση βοηθά το παιδί να βρει νέους τρόπους μελέτης και μάθησης. Ενθαρρύνει πιο θετικές τάσεις απέναντι στη σχολική διαδικασία. Προβάλλει την αίσθηση ότι στη ζωή δεν υπάρχουν αδιέξοδα.

Λίγες προτάσεις . . . που θα ήταν χρήσιμο να εντάξουν οι γονείς στο λόγο τους, όταν πρόκειται να ενημερώσουν το παιδί τους για τον ερχομό ενός διαζυγίου.

– “Σ’ αγαπάμε και οι δύο και θα συνεχίσουμε να σ’ αγαπάμε”
– “Γεννήθηκες από αγάπη κι αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ”
– “Δεν έκανες τίποτα που προκάλεσε τον χωρισμό μας”
– “Πάντα θα σε βοηθάμε και θα σε προστατεύουμε”
– “Δεν μπορούμε να είμαστε πλέον ζευγάρι”
– “Χωρίζουμε σαν σύζυγοι και όχι σαν γονείς”
– “Θα επικοινωνούμε και θα συνεργαζόμαστε σ’ ό,τι αφορά εσένα”
– “Δεν θα κακολογούμε ο ένας τον άλλο”
– “Θα μπορείς να επισκέπτεσαι παππούδες, γιαγιάδες, θείες, θείους και ούτε αυτοί θα λένε άσχημα λόγια”
– “Δεν είσαι υποχρεωμένος να διαλέξεις ανάμεσά μας”
– “Ο ένας θα στηρίζει τους κανόνες του άλλου”
– “Θέλουμε και οι δύο μας να προοδεύεις και να ευτυχείς”
– “Δεν θέλουμε να έχεις προβλήματα λόγω διαζυγίου και εμείς δεν θα χρησιμοποιούμε το διαζύγιο σαν πρόσχημα”
– “Δεν γνωρίζουμε τι θα συμβεί στο μέλλον, αλλά οτιδήπετε συμβεί θα σου το πούμε”

Είναι χρήσιμο να θυμούνται πως το παιδί αυτό ήταν καρπός μίας σχέσης που δεν προχώρησε. Δεν φταίει για ό,τι δεν πήγε καλά στη σχέση. Είναι και το ίδιο θύμα αυτής της κατάστασης. Γι’ αυτό και θα πρέπει να το προστατέψουν από τυχόν διαφορές και διαφωνίες που θα προκύψουν μεταξύ τους.